به گزارش سینماپرس، مراسم تشییع پیکر زنده یاد منوچهر عسگری نسب تهیه کننده و کارگردان سینما صبح امروز ۲۳ مردادماه در ساختمان شماره ۲ خانه سینما برگزار شد.

محمدمهدی حیدریان، علیرضا تابش، علیرضا رضاداد، محمدمهدی عسگرپور، ایرج طهماسب، منوچهر محمدی، مازیار میری، لادن طاهری،  حبیب اسماعیلی، مهدی یزدانی و چند هنرمند دیگر از حاضران در این مراسم بودند.

در ابتدای این مراسم با اجرای  کامران ملکی،حسین ترابی یکی از همکاران قدیمی او در سخنانی گفت:آقای عسگری نسب از هم نسلان ما بود که در بزنگاه تاریخ انقلاب اسلامی که خیلی‌ها جلای وطن کردند، با وجود اینکه گذرنامه آمریکایی داشت، به ایران برگشت و خیلی‌ها را تعلیم داد. او اوایل دلبسته انقلاب بود و اواخر کمی مایوس‌ و کمتر در مجامع حاضر می‌شد و خدایش بیامرزد.

ملکی در ادامه با بیان اینکه بسیاری از سینماگران کنونی ما محضر استادی منوچهر عسگری نسب را تجربه کردند و او همیشه مهربان و خنده رو بود و سعی می‌کرد هر آنچه را می‌داند در اختیار دانشجویان قرار دهد از محسن امیریوسفی دعوت کرد تا صحبت کند.

در ادامه محسن امیریوسفی رییس کانون کارگردانان روی صحنه آمد و بیان کرد: من از نسل جدیدتر سینما هستم اما از عسگری نسب خاطره ها دارم. حسی که نسبت به او دارم این است که او فیلمسازی بود که شاخصه های کاری‌اش مربوط به دهه شصت و هفتاد بود؛ یعنی زمانی که عشق به سینما در آن دوران بیشتر از حالا بود چون اهالی سینما بیشتر در کنار هم بودند و با یکدیگر اتحاد بیشتری داشتند امیدوارم باز به همان دوران بازگردیم که دوران سینماسالاری بود.

سپس داریوش آشوری از تدوینگران سینما عنوان کرد: بزرگمرد اخلاق سینما را از دست دادیم. ما در بمباران و موشک باران با یکدیگر کار می کردیم در حالی که در آن دوران چندان امنیت وجود نداشت. او از روابط سینما خوشش نمی آمد به همین دلیل حدود بیست سال کار نکرد چون شرایط سینما را به گونه ای دیگر می دید. من خیلی چیزها از او یاد گرفتم مثلا حتی برای یک فرم ساعت ها با یکدیگر صحبت می کردیم.

وی افزود: او علاقه زیادی به خانواده اش داشت. این خانواده پدری را از دست داده است که اخلاق در وجودش نهادینه شده بود. او برای کار خود بسیار وسواس داشت و معتقد بود باید از سینمای درست، حمایت کرد و این موضوعات باعث شده بود او فرهیخته باشد. فقدان او برای سینما دردناک است من هم یار قدیمی خود را از دست داده ام. امیدوارم قدر بقیه پیشکسوتان دانسته شود و خانه سینما تنها محفل مراسم فوت نباشد.

آشوری اظهار کرد: عسگری نسب از سینما دلخور بود. او رک بود و به من رک بودن را آموخت از همین رو امیدوارم  مسئولان به وضع موجود رسیدگی و از نسل قدیم حمایت کنند چون گویا سینما و تلویزیون مسیر خود را تغییر داده اند. او اندکی گله از کسی نداشت اما دوست داشت دیگران به او سر بزنند این در حالی است که سینما به او بی مهری کرد.

سعید پورصمیمی هم بیان کرد:اینجا مراسم وداع با یکی از تاثیرگذارترین کارگردانان سینمای ایران است و تعجب می‌کنم که چرا اینقدر آدمها کم هستند. اول دلخور بودم ولی بعد دیدم واقعیت همین است چون زندگی خود عسگری نسب هم همین‌طور بدور از جنجال بود و امروز کسانی آمدند که جگرشان سوخته نه اینکه دنبال عکس باشند.

او متانت، راستی و رک گویی را از ویژگی‌های عسگری‌نسب دانست و افزود: ما در تئاتر با هم آشنا شدیم و بعد هم در کار با هم داشتیم. در این این سالهای آخر نمی‌دانم به چه مناسبت کار نمی‌کرد ولی به نظرم از محیط کاری دلزده بود.با این حال عسگری نسب خیلی زود کنار رفت و چه در زمینه تدریس و چه در زمینه کارمندانی هنوز باید می‌ماند.
 

سپس عبدالله اسفندیاری پشت تریبون قرار گرفت و گفت: بسیار سخت است در مراسم عزیزی صحبت کنیم که خاطره‌های زیادی با یکدیگر داشته ایم. او از اولین یاران و حامیان و مشاوران ما در بنیاد سینمایی فارابی بود؛ مردی پاکدست و با اخلاق. یادم نمی آید که حتی یک نکته دلخوری و گلایه مندانه از او وجود داشته باشد. او مشاوری امین و بی عقده بود.

وی افزود: او احتیاط زیادی در مسایل مالی داشت و با همین اخلاق و سلامت نفس کار می کرد. او در سال های آخر از حضور در سینما پرهیز و سعی می کرد خود را درگیر مسایل مالی و مدیریتی نکند.

اسفندیاری در پایان گفت: امیدوارم قدر یکدیگر را بدانیم. این توصیه ای است که باید به همه ارزشمندان سینما داشته باشیم.

پس از صحبت‌های اسفندیاری، منوچهر محمدی روی صحنه آمد و گفت: اولین برخورد من با عسگری نسب به روز اول جنگ و زمان بمباران تهران بر می گردد که ما در صدا و سیما بودیم. در آن روز قرار شد ۲ اکیپ برای فیلمبرداری و گزارش اعزام شوند. آن شب در صدا و سیما خوابیدیم و قرار شد فردای آن روز بچه ها را راهی کنیم. آن روز منوچهر عسگری نسب را دیدم و از ما خواست ما را همراهی کند. او اولین نیروی داوطلبی بود که حاضر شد به جنگ بیاید. من بیست روز اول جنگ را در جنوب با او گذراندم صحنه هایی که او گرفت بسیار تأثیرگذار بود. بسیاری از آن تصاویر متاسفانه هنوز قابل نمایش نیست چراکه صحنه های تلخی هستند.

وی افزود: در این مراودات خوب با عسگری نسب آشنا و متوجه شدم حتی قبل از انقلاب هم به دلیل عشق به وطن آثار زیبایی ساخته بود.‌ ضمن اینکه مستندهایی که او درباره جنگ ساخته هنوز از آثار ماندگار است.

محمدی بیان کرد: هرچند او تحصیلکرده آمریکا بود اما با وقوع انقلاب به ایران بازگشت و خالصانه‌ کار کرد. من هیچوقت ندیدم که طلبی از کسی داشته باشد و حتی متقاضی کارت فجر هم نبود. در طول بیماری اش حتی یک برگ بیمه هم به خانه سینما نیاورد. او میل به دنیاطلبی نداشت و ساده و بی پیرایه زندگی می کرد. او جزو نادر افرادی در سینمای ایران بود که بدون هیچ چشم داشتی به سینما نگاه می کرد. در مقام کارگردان و استاد بسیار فروتن بود و من هیچگاه از او نشنیدم که از کسی بد بگوید. افسوس که یکی از هنرمندان با اخلاق سینما را از دست دادیم.

هومن عسگری نسب فرزند این سینماگر از حاضران خواست که به خاطرات خوبی که از پدرش دارند فکر کنند چون مرگ حق است و بخشی از زندگی. او سپس خاطره‌ای از یکی از فیلم‌های پدرش را با حضور ایرج طهماسب تعریف و بعد سابقه‌ای از دوران تحصیل و کاری منوچهر عسگری نسب را بیان کرد.

حجت الاسلام دعایی در پایان مراسم بر سر پیکر این سینماگر نماز خواند.

روز جمعه ۲۶ مرداد ماه، مراسم یادبودی در مسجد پیامبر اعظم واقع در خیابان شریعتی از ساعت ۱۱ تا ۱۲:۳۰ برگزار می‌شود.